โดยมีครูรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหาจักรีจากบังกลาเทศ ฟิลิปปินส์ ประเทศไทย และติมอร์ – เลสเต เข้าร่วมแลกเปลี่ยน ซึ่งครูแต่ละท่านได้ชี้ถึงความสำคัญของการทำงานร่วมกันกับชุมชน อาทิ

• ครูโมฮัมหมัด ชาฟิอุล อิสลาม (บังกลาเทศ): ลงพื้นที่เยี่ยมบ้าน สื่อสารกับผู้ปกครอง และใช้เทคโนโลยีช่วยผู้เรียน เขาเปรียบครูว่าเป็น “ตะเกียงส่องทาง” และย้ำว่า “ครูไม่จำเป็นต้องรู้ทุกอย่าง แต่ต้องพร้อมเรียนรู้ไปกับนักเรียน”
• ครูเลอา โดมิงโก (ฟิลิปปินส์): ใช้โครงการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม เช่น “แลกขยะเป็นอุปกรณ์การเรียน” และ “ปลูกต้นไม้ในเดือนเกิด” เพื่อสร้างจิตสำนึกของเด็ก เธอเชื่อว่า “หัวใจของการเปลี่ยนแปลงอยู่ที่การมีส่วนร่วมของทั้งชุมชน”
• ครูไพรวัลย์ ยาปัญ (ครูมด) (ประเทศไทย): ทำงานกับเด็กไร้สัญชาติในสังขละบุรี ให้พวกเขาเข้าถึงการศึกษา และสร้างโครงการ “พี่ต้นแบบ น้องต้นกล้า” เธอกล่าวว่า “ปัญหาคือบทเรียน และไม่มีใครช่วยเด็กเหล่านี้ได้เท่ากับตัวเขาเอง”
• ครูฟรานซิสโก เดอ คาร์วัลโญ่ (ติมอร์-เลสเต): เชี่ยวชาญการสอนแบบหลายชั้น มุ่งสร้างโรงเรียนแบบเรียนรวมที่ทุกคนเข้าถึงได้ เขาย้ำว่า “ไม่มีใครทำได้เพียงลำพัง” และการศึกษาเกิดได้จากความร่วมมือของทุกฝ่าย

ทั้งนี้ สรุปสาระสำคัญร่วมได้ว่า ครูทุกท่านชี้ว่า การเน้นการมีส่วนร่วมของชุมชนคือกุญแจสำคัญสู่การเปลี่ยนแปลงการศึกษาอย่างยั่งยืน หน้าที่ของครูจึงต้องรู้จักชุมชนและสร้างการเรียนรู้ที่สอดคล้องกับชุมชนท้องถิ่น และเพื่อให้เด็กเติบโตไปพร้อมๆ ชุมชนที่เข้มแข็งมั่นคง